NZ, you've got to love it!!
Blijf op de hoogte en volg Lindsey
23 Oktober 2012 | Nieuw Zeeland, Kaiteriteri
De mensen hier zijn echt zo ontzettend aardig! Overal willen ze wel ff een praatje met je maken. De mevrouw achter de kassa, de schoonmaker op de camping, maar vooral om te gaan douchen en te eten moet je een half uur meer uittrekken omdat iedereen wel wil weten waar je vandaan komt, wat je nog van plan bent te gaan doen en wat je zeker nog moet gaan beleven! I love it! ;) haha
Ik ben op dit moment al een paar dagen in Abel Tasman NP en dit is echt het mooiste stukje van heel Nieuw Zeeland! Maybe ook een beetje extra omdat de zon al 2 dagen schijnt en we nog niet zo heel veel regen gehad hebben haha. Ook heb ik helaas alweer een wedstrijd van de all blacks moeten missen maar dat was met een goede reden, maar ik hou de spanning er nog ff in ;)
Ik was gebleven bij wellington. Leuke stad! Heb heerlijk kunnen shoppen, naar de kapper geweest en heb daar zelfs een baan aangeboden gekregen! :) Het ging zo: ik was lekker door de winkelstraatjes aant struinen tot ik een kérastase/ L'oreal (de merken waar ik thuis in de kapsalon ook mee werk) kapsalon zag liggen. En aangezien mijn haar door de zon alweer een stukje blonder was geworden, was dit geen overbodige luxe om ze ff te laten verven haha. Dus ik kwam daar binnenvallen met de vraag of hij me met die ene precieze kleur kon kleuren. Uitgelegd dat ik ook kapster was, en met dezelfde producten werkte. Maar zeker kon dat! En ik had zijn interesse natuurlijk al gewekt ;) Na een tijdje leuk gekletst te hebben en ik weer de perfecte haarkleur had, ging ik afrekenen. 90 dollar! Alsjeblieft, dankjewel! Daarbij kreeg ik zijn visitekaartje in mijn handen gedrukt met de mededeling dat ik als ik terug wou komen naar NZ dat ik hem echt MOEST bellen en hij meteen een job voor me had! Haha. We'll see! ;)
Na wellington, zijn we toch nog maar weer een stukje noordelijker gereden op het noorder eiland, vooral omdat Mark dat wilde. Ik wilde eigenlijk meteen verder naar het zuider eiland omdat voor mij de tijd hier in Nieuw Zeeland korter is. Maar na een flinke "discussie" (zullen we het zo noemen? Haha) zijn we eruit gekomen dat we nog een paar dagen op het noorder eiland blijven en dan mag ik alles bepalen op het zuider eiland. Goeie deal toch?! ;) dus Napier hebben we daarna verkend. Of ja, ik heb eigenlijk een dag aan het strand doorgebracht (lees: kiezeltjes en zee) en Mark is alleen het stadje (volledig in art deco stijl) gaan bekijken. Mij boeide het ff niet zo veel haha. 's avonds hebben we een potje skip-bo gedaan, wat me een nieuw vriendje opgeleverd heeft ;) Een 4,5 jarig, Frans/Engels jongetje genaamd Daniël. Hij vond het spelletje wel interessant en wilde wel eens weten hoe dat moest. 'nou speel maar mee dan.' Hij kwam in mijn "team" en z'n broer van 13 (Tom) deed zelf mee. Leuk gespeeld met die twee, en toen ik ff naar de wc ging, kwam mijn kleine maatje me zelfs achterna. Ik zeg tegen hem 'Are you a lady?' 'No' 'But this is for ladies, so I think you have wait outside' en je zag hem gewoon denken, en toen kwam er inderdaad een 'Yep, that's a good idea' uit. Hahaha zo schattig!
Na Napier zijn we doorgereden naar Masterton om de reden dat hier (volgens de lonely planet) een prachtige baai zou liggen met de naam castle point. En guess what? De lonely planet had gelijk! ;) Heel mooi blauw water en rotsen met een vuurtoren. Maar het waaide me er toch! Ze noemden het daar ook wel het punt van 'the racing clouds'. Heel toepasselijk!
De dag erna zijn we vroeg vertrokken, en dus stonden we al om 12.00 uur in de rij om ons campertje in te checken voor de ferry naar het zuider eiland. Veel te vroeg eigenlijk want dat ding zou pas om 14.30 uur vertrekken. Dus zat er maar 1 ding op: wachten... Wie er ook in de rij stonden, waren vrachtwagens vol koeien en schaapjes. Met de meest zielige ogen die ze maar hadden kunnen hebben, keken ze me aan van: 'Haal me hier weg! Aub!' Ooh echt kei zielig! Ik dacht alleen maar: 'Ik eet nooit geen vlees meer!' (helaas was die belofte diezelfde avond alweer verbroken haha.) Ik heb geloof ik wel 100x 'sorry schaap' en 'sorry koe' gezegd en uiteindelijk reden we ze voorbij, zo het grote schip in. De overtocht verliep vrij rustig. Wel ff kriebels in de buik van de hoge golven toen we eenmaal midden op zee zaten. Vooral het laatste stuk was prachtig! Door de Marlborough sounds, langs alle bergen en baaien. Heel mooi! De ferry ging ook een stuk langzamer en het gaf me een beetje het gevoel van de overlevenden van de Titanic, die de haven van New York binnen vaarden. (Weet ook niet waarom haha.) Na die mooie tocht van 3 uur kwamen we aan in Picton. Eindelijk op het zuider eiland! :)
Ik had zo bedacht om vanuit Picton, de Marlborough sounds te gaan verkennen. Je kan hier de Queen Charlotte Track lopen, maar die is 67 km lang dus dat gaat niet gebeuren hè! ;) Hahaha. Het stuk naar ship cove zou het mooiste zijn, dus wilden we dat gaan doen. Wij om 10.15 uur naar de i-site. (de VVV van hier) 'Sorry, er vertrekt alleen een boot naartoe om 10.00 uur. Jullie kunnen wel met die van morgenvroeg mee.' Nou, lekker dan! Maar nee bedankt, wij gaan wel verder. Dus dat was het avontuur van Picton. 8 uur slapen op een camping hahaha.
En zo kwamen we bij Abel Tasman national park aan. (het lijkt wel of ik een sprookje aant schrijven ben zo haha.) Een camping gevonden direct aan zee! In het plaatsje Kaiteriteri. En dan nu mijn hele toffe, goede reden waarom ik de wedstrijd moest missen. ;) Ik moest fit zijn om... (tromgeroffel...) ja, ja, ik hou de spanning er goed in hè! ;) Ik ben gaan kajakken met robben! (die zeeleeuwen) Jeeej! Tof hè?! Om 09.00 uur kwam ik bij Wilsons (het kajak-bedrijfje) aan en daar ontmoette ik mijn gids voor vandaag, Anthony. 'But Ants for you.' Met nog 3 andere stelletjes stappen we in de watertaxi (van kapitein Simon) die ons richting het strandje met de kajaks zal brengen. Tussendoor stopt Simon hier en daar om wat te vertellen enzo. Omdat ik van tevoren al met hem heb staan kletsen, weet hij dat ik Nederlandse ben. En meneer kondigd dus doodleuk op de boot aan dat "Lindsey the dutch girl" wel wat over de Nederlandse Abel Tasman (waar dit park naar vernoemd is) gaat vertellen. Uhm thanks! Nice! Haha. Eenmaal op het strandje aangekomen, alles bij elkaar gepakt en in de kajak gesprongen. Omdat ik als enige alleen was, moest ik bij Ants voorin. Best handig eigenlijk haha. Langs de robbenkolonie gevaren maar er helaas maar 1 gezien. Jammer, maar het is niet anders. Er was nog genoeg moois over hier in het park! Dus door naar wat baaien die alleen te bereiken zijn als het vloed is. We waren al in de 2e baai, toen ik Ants vroeg wat er daar voor ons tussen die rotsen bewoog. SEALS! Het bleken 2 baby's te zijn van nog geen jaar oud, die daar aan het spelen waren en zich voor ons nogal begonnen uit te sloven haha. Ze zwommen langs de kajaks en er onderdoor, echt heel dichtbij dus! Je moest echt moeite doen om ze niet te aaien haha. Zelfs Ants had dit in zijn 2 jaar gids zijnde nog nooit meegemaakt! Heel erg bijzonder dus! Helaas moesten we weer terug anders zouden we de watertaxi terug naar het dorp missen, maar ik had daar nog uren naar die 2 kunnen kijken. De zee was wel een flink stuk pittiger geworden doordat het nu vloed was, flink peddelen dus! ( heb er vandaag zelfs een beetje spierpijn van haha.)
Nu zijn we dus nog een paar dagen hier in Abel Tasman omdat ze mooi weer voorspellen (EINDELIJK ZON!) en het hier aan het strand prima vertoeven is! Dus wie weet kom ik nog wel een beetje bruin terug ;)
Xx Lins
Ik ben op dit moment al een paar dagen in Abel Tasman NP en dit is echt het mooiste stukje van heel Nieuw Zeeland! Maybe ook een beetje extra omdat de zon al 2 dagen schijnt en we nog niet zo heel veel regen gehad hebben haha. Ook heb ik helaas alweer een wedstrijd van de all blacks moeten missen maar dat was met een goede reden, maar ik hou de spanning er nog ff in ;)
Ik was gebleven bij wellington. Leuke stad! Heb heerlijk kunnen shoppen, naar de kapper geweest en heb daar zelfs een baan aangeboden gekregen! :) Het ging zo: ik was lekker door de winkelstraatjes aant struinen tot ik een kérastase/ L'oreal (de merken waar ik thuis in de kapsalon ook mee werk) kapsalon zag liggen. En aangezien mijn haar door de zon alweer een stukje blonder was geworden, was dit geen overbodige luxe om ze ff te laten verven haha. Dus ik kwam daar binnenvallen met de vraag of hij me met die ene precieze kleur kon kleuren. Uitgelegd dat ik ook kapster was, en met dezelfde producten werkte. Maar zeker kon dat! En ik had zijn interesse natuurlijk al gewekt ;) Na een tijdje leuk gekletst te hebben en ik weer de perfecte haarkleur had, ging ik afrekenen. 90 dollar! Alsjeblieft, dankjewel! Daarbij kreeg ik zijn visitekaartje in mijn handen gedrukt met de mededeling dat ik als ik terug wou komen naar NZ dat ik hem echt MOEST bellen en hij meteen een job voor me had! Haha. We'll see! ;)
Na wellington, zijn we toch nog maar weer een stukje noordelijker gereden op het noorder eiland, vooral omdat Mark dat wilde. Ik wilde eigenlijk meteen verder naar het zuider eiland omdat voor mij de tijd hier in Nieuw Zeeland korter is. Maar na een flinke "discussie" (zullen we het zo noemen? Haha) zijn we eruit gekomen dat we nog een paar dagen op het noorder eiland blijven en dan mag ik alles bepalen op het zuider eiland. Goeie deal toch?! ;) dus Napier hebben we daarna verkend. Of ja, ik heb eigenlijk een dag aan het strand doorgebracht (lees: kiezeltjes en zee) en Mark is alleen het stadje (volledig in art deco stijl) gaan bekijken. Mij boeide het ff niet zo veel haha. 's avonds hebben we een potje skip-bo gedaan, wat me een nieuw vriendje opgeleverd heeft ;) Een 4,5 jarig, Frans/Engels jongetje genaamd Daniël. Hij vond het spelletje wel interessant en wilde wel eens weten hoe dat moest. 'nou speel maar mee dan.' Hij kwam in mijn "team" en z'n broer van 13 (Tom) deed zelf mee. Leuk gespeeld met die twee, en toen ik ff naar de wc ging, kwam mijn kleine maatje me zelfs achterna. Ik zeg tegen hem 'Are you a lady?' 'No' 'But this is for ladies, so I think you have wait outside' en je zag hem gewoon denken, en toen kwam er inderdaad een 'Yep, that's a good idea' uit. Hahaha zo schattig!
Na Napier zijn we doorgereden naar Masterton om de reden dat hier (volgens de lonely planet) een prachtige baai zou liggen met de naam castle point. En guess what? De lonely planet had gelijk! ;) Heel mooi blauw water en rotsen met een vuurtoren. Maar het waaide me er toch! Ze noemden het daar ook wel het punt van 'the racing clouds'. Heel toepasselijk!
De dag erna zijn we vroeg vertrokken, en dus stonden we al om 12.00 uur in de rij om ons campertje in te checken voor de ferry naar het zuider eiland. Veel te vroeg eigenlijk want dat ding zou pas om 14.30 uur vertrekken. Dus zat er maar 1 ding op: wachten... Wie er ook in de rij stonden, waren vrachtwagens vol koeien en schaapjes. Met de meest zielige ogen die ze maar hadden kunnen hebben, keken ze me aan van: 'Haal me hier weg! Aub!' Ooh echt kei zielig! Ik dacht alleen maar: 'Ik eet nooit geen vlees meer!' (helaas was die belofte diezelfde avond alweer verbroken haha.) Ik heb geloof ik wel 100x 'sorry schaap' en 'sorry koe' gezegd en uiteindelijk reden we ze voorbij, zo het grote schip in. De overtocht verliep vrij rustig. Wel ff kriebels in de buik van de hoge golven toen we eenmaal midden op zee zaten. Vooral het laatste stuk was prachtig! Door de Marlborough sounds, langs alle bergen en baaien. Heel mooi! De ferry ging ook een stuk langzamer en het gaf me een beetje het gevoel van de overlevenden van de Titanic, die de haven van New York binnen vaarden. (Weet ook niet waarom haha.) Na die mooie tocht van 3 uur kwamen we aan in Picton. Eindelijk op het zuider eiland! :)
Ik had zo bedacht om vanuit Picton, de Marlborough sounds te gaan verkennen. Je kan hier de Queen Charlotte Track lopen, maar die is 67 km lang dus dat gaat niet gebeuren hè! ;) Hahaha. Het stuk naar ship cove zou het mooiste zijn, dus wilden we dat gaan doen. Wij om 10.15 uur naar de i-site. (de VVV van hier) 'Sorry, er vertrekt alleen een boot naartoe om 10.00 uur. Jullie kunnen wel met die van morgenvroeg mee.' Nou, lekker dan! Maar nee bedankt, wij gaan wel verder. Dus dat was het avontuur van Picton. 8 uur slapen op een camping hahaha.
En zo kwamen we bij Abel Tasman national park aan. (het lijkt wel of ik een sprookje aant schrijven ben zo haha.) Een camping gevonden direct aan zee! In het plaatsje Kaiteriteri. En dan nu mijn hele toffe, goede reden waarom ik de wedstrijd moest missen. ;) Ik moest fit zijn om... (tromgeroffel...) ja, ja, ik hou de spanning er goed in hè! ;) Ik ben gaan kajakken met robben! (die zeeleeuwen) Jeeej! Tof hè?! Om 09.00 uur kwam ik bij Wilsons (het kajak-bedrijfje) aan en daar ontmoette ik mijn gids voor vandaag, Anthony. 'But Ants for you.' Met nog 3 andere stelletjes stappen we in de watertaxi (van kapitein Simon) die ons richting het strandje met de kajaks zal brengen. Tussendoor stopt Simon hier en daar om wat te vertellen enzo. Omdat ik van tevoren al met hem heb staan kletsen, weet hij dat ik Nederlandse ben. En meneer kondigd dus doodleuk op de boot aan dat "Lindsey the dutch girl" wel wat over de Nederlandse Abel Tasman (waar dit park naar vernoemd is) gaat vertellen. Uhm thanks! Nice! Haha. Eenmaal op het strandje aangekomen, alles bij elkaar gepakt en in de kajak gesprongen. Omdat ik als enige alleen was, moest ik bij Ants voorin. Best handig eigenlijk haha. Langs de robbenkolonie gevaren maar er helaas maar 1 gezien. Jammer, maar het is niet anders. Er was nog genoeg moois over hier in het park! Dus door naar wat baaien die alleen te bereiken zijn als het vloed is. We waren al in de 2e baai, toen ik Ants vroeg wat er daar voor ons tussen die rotsen bewoog. SEALS! Het bleken 2 baby's te zijn van nog geen jaar oud, die daar aan het spelen waren en zich voor ons nogal begonnen uit te sloven haha. Ze zwommen langs de kajaks en er onderdoor, echt heel dichtbij dus! Je moest echt moeite doen om ze niet te aaien haha. Zelfs Ants had dit in zijn 2 jaar gids zijnde nog nooit meegemaakt! Heel erg bijzonder dus! Helaas moesten we weer terug anders zouden we de watertaxi terug naar het dorp missen, maar ik had daar nog uren naar die 2 kunnen kijken. De zee was wel een flink stuk pittiger geworden doordat het nu vloed was, flink peddelen dus! ( heb er vandaag zelfs een beetje spierpijn van haha.)
Nu zijn we dus nog een paar dagen hier in Abel Tasman omdat ze mooi weer voorspellen (EINDELIJK ZON!) en het hier aan het strand prima vertoeven is! Dus wie weet kom ik nog wel een beetje bruin terug ;)
Xx Lins
-
23 Oktober 2012 - 06:36
Steffie:
Nice nice nice :) -
23 Oktober 2012 - 10:36
Shelly:
hey lindsey,ik hoor (lees)het al ,je hebt de tijd van je leven daar,geniet er nog maar van.
Hier is het weer ook wel aardig ,gisteren zelfs 22 graden,alleen het uitzicht is niet zo spectaculair als bij jou.
Groetjes !!!!! -
23 Oktober 2012 - 13:14
Harriette:
Hoi Lindsey
wat weer een mooi avontuur Geniet maar lekker van de zon want die hebben we hier nu ook
gr harriette -
23 Oktober 2012 - 15:08
Mam:
Hai meis, Wederom een fantastisch verhaal, toch maar eens een afspraak maken met de Bruna voor een boek over je reisverslag of misschien een mooie " sriller" haha. dat kun je vast ook wel.
En wat vervelend dat je wederom die mooie prachtige krachtige kerels, alleen op t veld hebt moeten laten staan, zonder de spectaculaire aanmoedigingen van dat meisje uit the Netherlands. En dat alles om te gaan kajakken met twee zeeleeuwenbaby's t is maar wat je mooier vindt he.
Geef mij ook maar het water in plaats van van die zweterige kerels die elkaar overhoop lopen op een groot voetbalveld. Maar sensatie is en blijft het wel.
Gelukkig heb je nu eindelijk ook een beetje mooi weer werd tijd he, anders had je voor niets een half koffer meegenomen met zomerkleren.
Geniet er maar van daar op je zuider-eiland. En we sms'sen en appen als het gaat
Liefs mam. -
23 Oktober 2012 - 20:51
PAP:
Hoi Lindsey,
Leuk om te lezen dat je zo veel ziet en hebt meegemaakt.
Je hebt geluk dat je zo sportief bent aangelegd, dus dat kajakken is pinuts voor jou.
Ik kan me voorstellen dat je die robben het liefst in je koffertje zou stoppen en mee zou willen nemen.
Maar misschien vind je nog een leuke mannekijke ROB. ha ha
Geniet nog maar van de kleine 2 weken die je nog hebt en maak er nog maar een feest van.
take care en een dikke knuffel van Edith, en mij. -
24 Oktober 2012 - 08:26
Irma:
Wauw Lindsey wat een mooi verhaal zeg, dit is echt een onvergetelijke tijd en om daar te gaan werken klinkt zo gek nog niet! Veel plezier nog en heel veel zon toe gewenst. groetjes Irma en fam. -
24 Oktober 2012 - 09:18
Joy:
Dag Sis,
Waarom is iedereen zo onder de indruk van die zeeleeuwen? Ik zelf vond dat shop verhaal veeeeeeel interessanter want want want want want daar zit mijn cadeautje bij!!! Woeeehoeeoewww :) Natuurlijk zijn die beestjes ook leuk hoor maarja zeg nou zelf dit is toch wel echt het hoogtepunt van je reis geweest om HET cadeau voor je zusje te kopen hihi.
Ik heb trouwens wel een idee voor mocht je terug gaan en gaan werken in de kapperszaak, aangezien je daar in NZ veel meer sport dan hier thuis heb je ook een personal trainer nodig toch? Iemand die het een beetje in de gaten houd wantja overtraining is ook niet goed he, dus dan offer ik mezelf wel op om mee te gaan met je en word ik je personal trainer, kan ik misschien wel een goed woordje doen voor je en kun je mee trainen met de super gespierde zweetbundels van de all blacks :)
Nou geniet er nog maar ffkes van en tot snel, want dan ben ik ook jarig als je terug bent dus ik tel de dagen af!! (oke oke ook omdat ik je toch wel een beetje mis, niet gaan huilen nu he)
Liefs xx je little sis -
24 Oktober 2012 - 19:24
Wilma:
lieve schat,wat een verhaal,keiruig,maar nu toch eindelijk ophet zuiderlijk eiland en geniet ervan,
want dit zijn de laatste weken...ik mis je wel een beeeeeeetje!!!!!!
tot gauw bij ons aan tafel, groeten de fam. sieb -
24 Oktober 2012 - 21:34
De Timmies:
Hey Linske,
Wauw, wauw, wauw, wat een ridge verhalen heb je toch weer, niet te geloven dat je dit allemaal in het echt meegemaakt hebt! Niet normaal. Wat een ervaringen! Super. Ik kijk nu al uit om je foto's te bekijken. Wat zullen die gaaf zijn! Heel veel plezier nog meid en Geniet er nog van! Dikke kus xxx
-
27 Oktober 2012 - 08:53
Cindy:
Ha Lins, mooi he! De Abel Tasman track is ook zeer de moeite waard om te wandelen, waar je bij de coromandel cove en het prachtige stingray bayuitkomt! Als jullie wat tijd over hebben moeten jullie hot water beach zeker niet overslaan! Ligt vlgs mij in hahei. Plaatsje is 3keer niks, maar het strand is zeer bijzonder! Schepje huren en s'avonds gaan graven en je hebt je eigen prive hot tub! Leuke verhalen!! Wij hebben daar toen ook die babyseals gezien! Zo schattig! Veel plezier nog! Her weer daar zal iig beter zijn als hier!
X -
27 Oktober 2012 - 11:54
Bert:
Hallo Lindsey, super reis en prima reisverslag. Ik hoorde gisteren pas van I. Dat je toch een weblog gemaakt hebt. dus vanmorgen alles in een keer gelezen. Van Reingard, die ons pension in Oostenrijk samen met haar zus runde ( helaas is ze enkele jaren gelden overleden) hebben we heel veel verhalen over NZ gehoord. Ze kwam elk half jaar thuis in Auckland en daar heeft/ had ze ook een woning.Reingard was echt een wereldreizigster,die is echt overal geweest, en ze heeft het zuidereiland bijna helemaal te voet doorkruist en ons heel veel prachtige foto's laten zien. Het is niet naast de deur, en als ik normaal zou kunnen lopen zou het mogelijk ook voor ons een keer iets zijn geweest. Deze ervaring nemen ze je nooit, meer af ! Benieuwd naar jouw foto 's die we echt een keer bij jou thuis zullen komen bekijken.
Geniet er nog van, komende zondag bij Joy, als je de jet-leg hebt overleefd zien we je hopelijk weer.
Groetjes van ome B en tante E.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
