Bijna weer naar huis

Wachten duurt zoooo lang hè. En vooral als je veel te vroeg op het vliegveld bent Haha. Maar ja dan kun je wel nog even je blog schrijven voordat je weer naar huis toe gaat ;)

Vanuit Oudtshoorn, (waar we bij de vorige blog waren) ging onze reis door naar Stellenbosch. En dat was me een lange rit! Pfffff! 396 km in dik 5 uur! Wegwerkzaamheden, omleidingen, schapen op de weg, noem het maar op, we hebben het in die paar uur meegemaakt. Maar omdat we vroeg vertrokken waren, kwamen we ook op tijd aan in Stellenbosch en konden we daarna nog prima een lekker wijnproeverijtje doen. En ik zeg PROEVEN want ons Linske moest nog terug rijden Haha. Maar helemaal niet erg want we hebben ons goed vermaakt daar. Ook niet aangehouden door de politie trouwens daarna ;)
Vanuit Stellenbosch wilden we ook een tripje maken naar Hermanus om de walvissen te kunnen gaan zien. Want dat kan daar dus. Ook gedaan, alleen geen walvis te bekennen Haha. Na een tijdje blik op oneindig en turen over de oceaan, hebben we de hoop maar opgegeven en zijn we richting Betty's bay gereden. Daar woont een kolonie Afrikaanse pinguïns. Leuke beestjes om te zien! Maar heel veel spanning zit er niet in, dus weer terug naar Stellenbosch. Ooh! We "wonen" in een straat die Jonkershoek heet! En ook de rotonde daar heet Jonkershoek. En dat ligt in het natuurgebied: je raad het al.... Jonkershoek! Ik vind het tof! ;)

En na 2 dagen in de wijnregio doorgebracht te hebben, zijn we naar onze laatste bestemming hier in Zuid-Afrika gereden. Kaapstad.

In Kaapstad heerst een ernstige droogte. Ze zitten nu op level 5. En dat is het maximale level. Niet goed dus. Om zoveel mogelijk water te besparen vragen ze hier om daar dus ook een beetje op te letten. Niet te vaak de kraan open, niet te lang douchen... bedenk het maar. Dus dat waren we ook van plan. Fleur gaat eerst douchen en ik denk nog: 'Wat duurt dat lang. Das ook niet echt netjes. Maar ja.' Tot ik ineens vanuit de badkamer hoor: 'Lindsey, ik krijg de douche niet uit!' Huh?! Zo moeilijk is dat toch niet? 'Nee, het lukt niet. Het water blijft maar stromen, welke kant ik die knop ook opdraai!' Dus ik maar even kijken en inderdaad, het gaat echt niet. Dus snel naar de manager gerend en de situatie uitgelegd. En hij kwam wel even mee. Staat Fleur daar te kijken in haar handdoekje Haha. 'Ok, What's the problem?' En hij kijkt ons echt aan alsof we te dom zijn om die kraan niet zelf uit te krijgen. Maar hij draait en draait en gelukkig (of ja gelukkig...) het lukt hem ook niet. Hij haalt er een jonge gast (de klusjesman geloof ik) bij, die ineens overal emmers vandaan haalt om dat water dan maar later te kunnen gebruiken in de tuin ofzo. Fleur staat nog steeds in die handdoek Haha. In de tussentijd word er ook een loodgieter gebeld en die komt zo snel mogelijk. Maar ik moet ook nog douchen. 'Nou, dan spring er nu snel onder en dan draaien we dan snel de hoofdkraan dicht.' (Andere gasten hebben dan door ons geen water meer Haha) Snel gedaan en gelukkig de kraan kan uit! Sorry mensen in Kaapstad, dat door ons de droogte inmiddels op level 5,5 zit...
Goed begin van de dag! Maar het wordt echt beter. Om 10 uur staat er namelijk een gids op ons te wachten die met ons samen de Tafelberg op gaat klimmen. En niet alleen met ons, nee, Peanut (het hotelhondje) mag ook mee. We rijden met de auto naar de Tafelberg en gaan daarna te voet verder. De eerste 20 minuten zijn echt het zwaarste beloofd Muki. En pffff hij heeft niet overdreven. Even gaat het door m'n hoofd om op te geven. Maar dan kijk je naar die kleine Peanut en dan denk je: als dat hondje met die kleine pootjes dit kan, dan kan ik het ook! Na die 20 minuten worden de stenen al groter en moeten we onze handen ook wel gebruiken om al wat omhoog te klauteren. En na dat stuk houden we pauze. We hebben hierna namelijk al onze energie nodig want: 'Let's make some fun!' We gaan gewoon echt klimmen! Een voor een, kleine stukjes naar boven. Zoekend naar een goed plekje om je voeten neer te kunnen zetten en je handen aan op te kunnen trekken. Peanut wordt dan aan z'n tuigje door een van ons omhoog getakeld. Dat dat hondje niet gevallen is, daar ben ik nog steeds iedere seconde dankbaar voor! Nog een klein stukje lopen (lees: een dik uur) en dan zijn we ineens boven. Na 4 uur klimmen is dit echt een beloning! En wat zijn we trots op onszelf!! Het was echt heeeeel gaaf om te doen. Eenmaal boven moet Muki toch iets bekennen. Hij had ons de allermoeilijkste route (er zijn er 25 in totaal) laten doen. Ook al hadden wij om de makkelijkste gevraagd Haha. Dit was blijkbaar op de kaart de rode route met de waarschuwingsteksten erbij. Had ie ons van te voren niet willen vertellen want dan hadden we het vast niet gedaan. Uhhh klopt! Haha maar het was het waard!!
Bij thuiskomst lekker douchen. Fleur ging weer als eerste en raad eens.... yup! Same story als vanochtend! Dus ik die man weer bellen en hij heeft ons maar naar een andere kamer verhuisd. Leek hem beter voor ons. Denk voor hem ook ;)
De volgende dag hebben we relaxed doorgebracht aan het waterfront (shoppen) en op een terrasje aan de haven. Beetje bijkomen van de spierpijn.
Vanochtend zijn we naar het zuidelijkste puntje van Afrika gereden. Cape point en kaap de goede hoop. Het barstte er van de chinezen!! En van de regen. (Heb ik toch nog iets terug kunnen doen Haha) dus wij snel de auto in en naar het vliegveld. We waren er wel klaar mee. En daar zitten we dan nu. Te wachten op de vlucht. Nog een half uurtje ongeveer en dan komen we weer richting Weert. Op naar ons koude kikkerlandje!

Tot snel!
Xx Lins en Fleur