Mijn bijna laatste weekje New Zealand....

Weet je wat ik mis? Friet en frikandellen! ;) kroketten, viandellen... Ooh ophouden Lindsey! Het water loopt me hier in de mond. Hahaha. Maar ze hebben hier ook echt lekkere dingen die ik thuis dan weer ga missen. Ik noem: Tim Tams, de allerlekkerste chocoladekoekjes ever! Ben momenteel alle smaken aan het proberen die er maar te krijgen zijn.  Zit geloof ik al op 6 verschillende soorten en het assortiment is nog niet op haha. ;) Ik heb al verschillende soorten snoepjes geprobeerd en vandaag weer iets nieuws ontdekt in de winkel! Pikelets! :) kleine, kant en klare pannekoekjes (beetje à la Amerikaanse pancakes, maar toch anders haha) die je gewoon koud kan eten. Warm kan ook, of met jam.... Mmmmm ik heb er net een paar op maar zou er zo weer een paar kunnen pakken ;) 
Maar ik zal maar eens gaan vertellen wat ik allemaal heb meegemaakt de laatste dagen want anders kwijl ik hier de hele camper onder haha. 

Abel Tasman NP was echt super mooi! Maar wel een beetje jammer dat de goede weersvoorspellingen niet uitgekomen waren en dat mijn plannen om aan een of ander mooi strandje daar te gaan liggen in rook opgegaan zijn. (of in regen in dit geval haha) Mocht ik nog eens terugkomen hier in NZ en het kappersgebeuren zou niks worden, kan ik natuurlijk nog altijd weervrouw worden! Hoef je hier niks voor te kunnen! ;) Maar bij regen horen plassen, en bij plassen horen eendjes! (rare link, maar het is er eentje hè?! Eendje ;) Haha) Ik heb alweer dierenvriendjes gemaakt! En dit keer met een mama eend en 3 kuikentjes. Zo schattig! Ze vinden me overal op de camping :) waarschijnlijk ook omdat ze brood van me willen... maar dan nog. Kei lief!

Dus nadat we de volgende morgen de auto gestart hadden (Mark) en ik de eendjes veilig uit de buurt van de auto gehouden heb, zijn we naar farewell spit gereden. Dat is het bovenste puntje van het zuider eiland dat een beetje op een kiwi lijkt haha. Een heel stuk voor moeten rijden... Niks aan! Kei harde wind, alleen maar zand en er was echt niks spannends te beleven. Hup, de auto in en verder maar! 

En zoals beloofd, ik mocht het hier allemaal bepalen :) dus gingen we door naar Kaikoura. 'Wat is daar dan te doen?' Nou, dat is het plaatsje dat bekend staat om zijn zeeleven. En dan met name om de walvissen die daar voorkomen! En natuurlijk is dat voor dierenvriend Lindsey a dream come true! :) Mark wilde niet mee maar ik ben dus de zee opgegaan om walvissen te gaan spotten. 's morgens bij the whaleway station aangekomen en daar hing een groot bord met een waarschuwing voor lichte zeeziekte die dag. Lekker begin haha. Maar ik zal vast verklappen dat ik niet met een groen hoofd overboord heb hoeven hangen. ;) 8 mijl zijn we de zee opgevaren, boven een grote onderwaterkloof, waar de walvissen zich zouden moeten bevinden. Toen begon de kapitein met een soort van sonarstok in het water te luisteren of ze er waren. Yep, als het goed was zou er 1 moeten zitten. Dus nu begon, zoals ze het zo mooi noemden, the patient game. En dat betekend gewoon wachten, wachten, wachten... Je ziet een albatros, een andere boot en heeeeeel veel water, maar geen walvis. Die kapitein weer luisteren, en geen geluid meer. Dat kon 3 dingen betekenen: 1) hij had zijn mond vol eten. 2) hij was naar boven aan het komen. Of 3) hij was weg. Please, niet nr. 3, niet nr.3! ;) Nu is het zo dat potvissen (het soort dat hier het hele jaar door leeft, en waar we dus naar op zoek waren) zo'n 45 minuten onder water blijven en dan weer voor 5 minuten boven komen. Deze meneer de walvis was al zo'n dik uur onder water! Dus the patient game was still being played. Tot er na een tijdje een grote spuit water omhoog kwam! Je zag alleen een stukje van zijn rug maar wat was dat mooi! Iedereen aan boord was ook echt muisstil. Supergaaf! Steeds zag je een stukje meer van dit gigantische dier. Tot het moment dat de kapitein aankondigde dat we onze camera's moesten pakken en 3,2,1... Daar kwam die ontzettend grote en mooie staart naar boven! WOW! Zo mooi! Echt ongelooflijk! En zo snel als die staart binnen een paar seconden boven kwam, zo snel ging ging die ook weer onder water. En weg was de walvis. Weer weg voor een uur. Daarna hebben we wel nog dusky dolphins gezien. Ook heel mooi! Die hadden een kleintje bij zich van nog geen week oud! Zo schattig! (tja, het is voorjaar hier hè?!) ;) En toen zat de tijd voor ons op zee erop en moesten we weer aan land. Daar hebben we wel nog (alweer voor mij haha) seals gezien :) Ze blijven leuk! 

Nu is het zo dat Mark en ik een dealtje gemaakt hadden. Omdat hij nog een maand langer hier blijft (als ik al weg ben), wilde hij niet verder dan Christchurch reizen. Maar ik wel! Dus mocht ik (heel cool), de jucy voor mezelf hebben een paar dagen. Dan kan ik zelf nog de dingen gaan doen, die ik nog per sé wil zien. Dus daar heb ik natuurlijk gretig gebruik van gemaakt! Mark meteen gedropt in Christchurch en ben alleen verder gegaan richting zuiden. (tja, ik laat me die dingen echt geen 2 keer zeggen haha) 
Mijn eerste nacht was in Fairlie. Een plaatsje waar niks te doen of te beleven valt, maar het was toch alleen maar om te slapen. Super goed bevallen zo dat campertje voor mij alleen! :)
 Dus na een heerlijk nachtje ben ik 's ochtends vroeg vertrokken richting lake Te kapo. Het eerste punt dat op mijn route lag dat ik graag wou zien. Het was sowieso een prachtige, zonnige dag (wel een beetje koud nog) en dat maakt alles al mooier hier, maar dit meer was zo ontzettend blauw en zo ontzettend helder! Echt prachtig gewoon! Ik had daar wel een hele dag kunnen zitten maar ik moest verder want ik ging richting milford sound. Of ja, ik wou kijken hoe ver ik zou kunnen komen die dag. Gelukkig vind ik het erg leuk om te rijden want je legt heel wat kilometertjes af hier. Met de radio aan (als je bereik hebt tussen de bergen hier haha) lekker meezingen ;) beetje van het uitzicht genieten, hier en daar ff een pauze inlassen en dan na een aantal uurtjes ben je op de plaats van bestemming.
458 km op de teller voor die dag. En bij ons lijkt dat niet zo veel maar hier moet je omhoog door de bergen, (en dus ook weer omlaag haha) heb je kronkelweggetjes en je mag maar 100 km/u (die je trouwens echt niet overal kan en wil rijden!) dus dan doe je er wel ff over... Oh ja! Wat ook nog wel ff grappig is om te melden, iedereen die een jucy heeft, zwaait, toetert en knippert met de lichten naar elkaar. Een raar fenomeen haha maar het is ook wel leuk weer op een bepaalde manier ;) En nog een iets! Ik heb het ook nog niet gehad over de kamikaze-vogels hier! En dan bedoel ik mussen die net voordat je aan komt rijden nog ff voor je auto door vliegen of net zolang op het wegdek blijven zitten tot op het laatste nippertje. En ik maar met samengeknepen billen rijden hier ja! Bedankt vogels! ;)
Maar Te anau was die dag de plaats waar ik zou blijven. (voor 2 nachten zelfs.) En dat is het laatste stadje waar je kan verblijven voordat je de sounds ingaat. Dus, doel bereikt! 
Milford sound ben ik die dag daarna gaan bekijken. De zon scheen volop, dus goed insmeren met factor 30+. Daar begint het hier mee in de winkels en het gaat tot 70+ zelfs! Heftig zonnetje hè?! Om kwart over 8 's morgens kwamen ze me ophalen met een bus en na een supermooie route van zo'n 100 km kwamen we bij milford sound aan. En dat moet ik misschien ff uitleggen, de sounds zijn eigenlijk fjorden. Dus je gaat het meer op met een bootje en je bent omgeven door hele hoge bergen met bomen, bergen met sneeuw, rotsen en watervallen. Echt, ook dit alweer prachtig! Ongeveer een uurtje op het meer geweest en toen moesten we weer de bus in. Op de terugweg zijn we veel uitgestapt en hebben we de mooie dingen van de omgeving bekeken. Ik noem (alweer haha) watervallen, valleien, uitzichten op de gaafste bergen en we hebben nog een kea gezien. Dat is een groene papegaai die in de bergen in de sneeuw leeft! Kei mooi! Bij terugkomst op de camping, ben ik heerlijk in het zonnetje gaan liggen en heb ook nog ff tijd gehad voor weer een lekker kluns-moment à la Lindsey. De complete bestekinhoud van de jucy over m'n voet gegooid! AUW! Ging per ongeluk ;) haha en nu een blauwe en waarschijnlijk licht gekneusde linker voet. Maar komt goed! (ik rij toch toch met rechts haha) 
De dag daarna was weer een flink stuk rijden. Maar het was dan wel de mooiste route van m'n leven, die ik heb gereden! Als de hemel bestaat, ziet die er zo uit! Geloof me maar ;) Het was de route van Wanaka  naar Haast. Weer langs felblauwe meren, bossen, bergen. (het klinkt allemaal zo hetzelfde, I know, maar het is echt heel mooi!) 
In Haast heb ik overnacht. En ik sliep al vroeg haha want het is wel kapotmakerij dat rijden hier! Maar wel een leuke versie van kapotmakerij ;) (lekker Limburgs ook hè?! Haha)
En vandaag ben ik van Haast naar Hakitika gereden. Met als tussenstop de Franz Josef gletsjer. Misschien lag het aan de regen en het grijze weer van vandaag maar ik ben niet razend enthousiast haha. Tuurlijk was het mooi! En het is leuk om te kunnen zeggen dat je er geweest bent maar nee, het deed niet heel veel met me. 
Nu ben ik dus in Hakitika en het is hier ook niet zo heel spannend maar het ligt op de weg naar Christchurch en daar ga ik morgen dan weer naartoe. Eens kijken hoe het daar is na die aardbeving van een paar jaar geleden. En weer terug naar Mark. Dus mijn laatste nachtje alleen in de jucy komt eraan vannacht. 
Nog een paar dagen genieten hier en dan ga ik alweer terug naar dat koude kikkerlandje. Brrrr... Maar ook naar de frietjes en frikandellen! Jeeej! ;)

Xx Lins